The golden land

Neeeee! De tijd gaat veel te snel, de laatste keer dat ik mijn blog uploadde was wanneer ik onderweg was naar Thailand. Ondertussen ben ik alweer 3 weken in Thailand. Het land van de smile, I love you!
Maar ik had jullie beloofd dat ik over Myanmar zou schrijven.
So, here we go!

Ik begin met: WAUW WAUW WAUUUWWWWW
Oké, dat was de meest korte samenvatting die ik kan geven voor Myanmar.

De eerste keer tijdens mijn reis moest ik gaan plannen, uitstippelen en de wekker zetten, ja

Het is me weer gelukt om tijdens de nachtbus aan een stuk door te slapen, waardoor we nu alweer bijna een week verder zijn en ik weer in een nachtbus zit. Het is zover dat ik Thailand moet verlaten. Ik ga met de bus naar Bangkok en via daar vlieg ik naar Laos.

Maar terug naar Myanmar.

Aangezien iedereen ons verteld had dat Myanmar heel duur zou zijn, hadden Kia en besloten om 11 dagen naar Myanmar te gaan, zo hadden we genoeg tijd om de vier grote steden te bezoeken en konden we binnen ons budget blijven.
We hebben zelfs nog even overwogen om Myanmar te cancelen, maar wat ben ik dankbaar dat we dit niet hebben gedaan.

Wat een puur land. Het is duidelijk dat de grenzen pas een paar jaar geleden open zijn gegaan. Het tourisme begint absoluut op gang te komen, maar het is nog zó puur. Op straat wordt nog niets in het Engels aangegeven, de Birmezen kennen amper Engels en ze vinden je allemaal speciaal om te zien, komen naar je toe om een foto te maken, je aan te raken. Je bent nog vreemd en dit was zo'n apart gevoel. Ik ging naar Myanmar om Myanmar te ontdekken, maar tegelijkertijd wordt jij ook 'ontdekt'.
Wat een prachtig land, een land waar je het gevoel hebt dat je terug gaat in de tijd. Maar tegelijkertijd voel je je ook super. De Birmezen doen er namelijk alles om je een goede service te leveren en die krijg je. Na Maleisie waren we het namelijk nietmeer gewend, om het hele dinner uitgeserveerd te krijgen. Ook waren we het nietmeer gewend, dat 10 uur ook 10 uur was. Na mijn mening kunnen in ieder geval Thailand, maar vooral Maleisie een voorbeeld nemen aan de service van Myanmar.

Ik zal jullie besparen om een dagboek op te gaan sommen, waar het kort op neer komt, is dat we echt toerist zijn geweest. De wekker ging vroeg en we kwamen laat thuis, om dan te douchen en te gaan slapen, om de volgende dag weer op pad te gaan.
We zijn op plekken geweest, waar we helemaal alleen waren, dat kan je je bijna niet voorstellen als je in Thailand en Maleisie bent geweest, daar kom je de toeristen overal tegen. Hier niet, wauw, wat een geweldig gevoel.

In Myanmar hebben we Yangon (de hoofdstad), Bagan (de stad van de tempels), Inle Lake (rivierendorp) en Mandalay (tweede grote stad) bezocht.
In Yangon hebben we een onwijs mooie, grote, gouden tempel bezocht, Shwe Dagon Pagoda. Bestaat uit 500 kilo goud.
In Bagan was het waanzinnig om er op de fiets of de elektrische fiets op uit te trekken, om zo onwijs veel tempels te kunnen bezichtigen.
Inle Lake, een gewaarwording, prachtig om te zien hoe de mensen hier leven.
En Mandalay, we waren een beetje klaar met bezoeken en bezichtigen na 9-10 dagen intensief bezichtigen. Mandalay, another big city.

De dingen die we ondernomen hebben staan voornamelijk in het teken van het bezoeken van tempels en pagoda's en van markten.
Vooral in Bagan stonden de tempels en de pagoda's centraal. Een gebied in Bagan telt meer dan 2000 tempels en pagoda's en hier worden nog steeds nieuwe gebouwd. Onze eerste dag in Bagan zijn we er met de fiets op uit getrokken, we leerden een plaatselijke kunstenaar kennen, waar we veel van geleerd hebben, over Bagan, maar ook het Buddism.
Daarnaast had hij prachtige stukken geschilderd, een mooi souvenirtje meteen verhaal. Hij heeft zelfs in een dag nog iets nieuws geschilderd, omdat ik een mooi stuk had gezien, maar dit graag in andere kleuren wilde hebben. Hij kwam dit de volgende dag in ons hostel brengen en het was prachtig.

Even tussendoor, ik zit nu 25 minuten in de bus en mijn ogen beginnen nu alweer dicht te vallen. Een kwaaltje dat ik heb opgelopen tijdens het reizen. Niet heel vervelend, ik kan bijslapen, de tijd gaat sneller en hoef niet te bedenken wat ik in de 10-12 uur wil gaan doen.
Ik begin die Pinda's nu beter te snappen, lekker overal slapen. Hihi

Om op de bus verder te gaan, op alle blogs die geschreven zijn over Myanmar is iedereen ontzettend negatief over de bussen in dit land. Het zou ijskoud zijn, de muziek zou heel hard staan en de chauffeurs zouden rijden als gekken. Of wij hebben geluk gehad, of er is de afgelopen 2-3 jaar veel veranderd. De blogs waren namelijk allemaal van 2011-2012. Oké, de airco stond op standje ijskoud, maar daar hadden we ons op voorbereid. De muziek hebben we niet gehoord, ja hij stond aan, maar we hadden geen disco. En redend e chauffeurs als gekken? In 1 van de 3 bussen wel ja. En daarbij ben ik blij dat we in een NACHTbus zaten, waardoor ik niet kon zien op welke plekken we reden.
Wat wel vreselijk was, waren de locals die niet tegen een busrit kunnen, waardoor je heel vaak ritselende zakjes hoort en geluiden die je liever niet hoort. Maar bless the iPod. :)
Ik zal jullie verdere details besparen, want die wil ik zelf ook graag snel vergeten.

Het hoogtepunt van Myanmar voor mij is Inle Lake. Hier leven de mensen daadwerkelijk van en met het water.
De Lake wordt gebruikt voor werk, transport, huishouden en plezier.

Wat ik bedoel met puur? Waar heb je voor het laatst gezien dat een tractor nog aangezwengeld moet worden, dat paard en wagen nog vervoer van deze tijd is en dat een monnik op jou afgelopen komt om een foto te kunnen maken.
Ohja, wat ook meteen de eerste seconden opviel toen we arriveerden in Myanmar, was de kledingdracht. Zowel de mannen als de vrouwen dragen een lange rok, een Longhi. Beide gedragen op een eigen manier, de mannen maken een soort knoop voor de buik, terwijl de vrouwen de rok dubbelvouwen. Ik vond het een prachtig gezicht. Het wordt gedragen door jong en oud, terwijl er ook plek is voor de jongeren die fashion kleding willen dragen. Vielen ze op? Ja! Maar was het gek? Nee,

Oké, ik ga even toegeven aan mijn slaap, maar beloof dat ik deze reis mijn blog over Myanmar af zal ronden. Dan loop ik maar een land achter, dat valt best mee. :)

En ja hoor, heerlijk geslapen. Enige nadeel het was koud. Maar aangezien ik maar 15 kilo in mijn backpack mag hebben, zat er genoeg in mijn handbagage om aan te trekken.

Typisch Myanmar?
- de Longhi
- kauwende en spugende mannen
- hallo, hallo, hallo
- take a picture? You me

Ik zal uitleg geven over de kauwende, spugende mannen. Zij kauwen de gehele dag door op een soort pruimtabak gewikkeld in groen blad, wanneer zij teveel speeksel hebben gecreëerd, spugen ze dit uit. Wat resulteert in veel rode plekken op de grond en rode, vieze tanden.
Het blijkt dat je veel verschillende soorten kunt gebruiken, uiteindelijk werkt het stimulerend. Vrouwen gebruiken het bijna niet.

Ik had mezelf beloofd dat ik het reisverslag nu wat korter zou houden voor jullie. Volgens mij is mij dat nu wel gelukt.
Ik zit nu te wachten op het vliegvel in Bangkok, nog boos op mezelf dat ik net afgezet ben door een taxichauffeur, terwijl ik met mezelf afgesproken had de bus te pakken. Hahaha.
Klaar om mijn reis alleen voort te zetten, nieuwe uitdaging, nieuw land, Laos!
Opnieuw heel benieuwd!

Liefs een dikke kus!